bu nasıl bir şey tanrım?

nasıl birşey bu?
nasıl bir bağlılık, nasıl bir sevgi,
ikimizinde gözü kör olmuş gibi.
ikimizde başka bişey görmüyoruz.
yine karşılıklı yemek yedik bu öğlen.sabahtan beri mesaj trafiği ikimizinde ne denli duygu yoğunluğu içinde olduğumuzu  anlatmıştı birbirimize.
seni bekledim masada.geciktin.üşüdüm balkonda.ısıtıcı  ısıtmadı senin varlığın kadar.
biz birbirimizin gözlerine bakınca çok başka şeyler görüyoruz  anlatamıyorum hiç.
nasıl bir özlem bu.
dayanılmaz ve can yakııcı oldu artık.
akşamlara düşman yaşar olduk.

yemekten kalkarken bana seni çoook seviyorum dedin.
bende gitme o zaman dedim.
giderayak bana bunu yapma dedin.
beni de al o zaman dedim.
az kaldı sabır bitanem dedin.

akşam iş çıkışı beni yolda bekledin. hani hep arabaları park ettiğimiz ağacın altında.
hava darma duman.şakır şakır yağıyor.
camlardan süzülüyor damlalar.
arabama geldin,
arabanın içi buhar.
öyle sıkı sarıldın ki.yüzüm avuçlarının arasındaydı.sadece kokladın.gözlerimi gözlerine kitledin.ve içinden geçenleri söyledin.allahım bize yardım et dedin. offf aşkım dedin.saçlarımı okşadın,yanaklarımdan öptün.ikimizinde o yoğun trafikte yetişmesi gereken yerler vardı. ve gidemiyorum ki dedin.
aslında gitmeni hiç istemedim. saatlerce  o kolların arasında kalabilirdim.
başka bişey istemeden.sadece sarılmak.
yanımdan ayrıldıktan sonra bir saat içinde 5 kez aradın.
başına ağrı girdiğini, daraldığını, artık yeter  dayanamıyorum dedin.
defalarca seni seviyorum dedin.
yarın ve pazar günü  benim için önemli olan bir girişimin toplantıları var. ve sen yanımda olacaksın biliyorum.
sabah beni görmek istediğini,
toplantı başlamadan yanımda olmak istediğini söyledin.
sabah kuaförde randevum var aslında ama sanırım iptal edip saçımı kendim toplayacağım.
çünkü şans vermene  ve desteğine ihtiyacım var. ve hepsinden öte seni yanımda görmek istiyorum.

seni seviyorum.
yanında çok mutluyum.

bu günkü mesaj:

sen hayatımda olmasan,hayat siyah beyaz olurdu.RENKSİN.....

olmasan beklentisiz ve yarınsız yaşıyor olurdum.UMUTSUN...

olmasan bedenim sadece madde olurdu.TENİME HAYAT VERENSİN...

olmasan, içimde ne sevinç, ne hüzün olurdu.DUYGUSUN...

olmasan , sığınacak bir hayalden bile yoksun olurdum.YOKLUĞUNDA BİLE SIĞINABİLDİĞİMSİN.

olmasan elim avcum,yüreğim bomboş kalır ,üşürdüm. SICAĞIM, İÇİMİ ISITANIMSIN.

olmasan,aşka mutluluğa inanmaz, uzak olurdum.İNANCIMSIN.

olmasan karanlıkta yaşardım,gerçek ışıktan habersiz, GÜNIŞIĞIMSIN.

olmasan hayatın anlamını hiç bilmeden ölürdüm.HAYATSIN

olmasan, bu mucizenin bir parçası olamazdım.MUCİZEMSİN, LUTUFSUN,MÜKAFATSIN

olmasan, karanlıkta kalan yanımı aydınlatamazdım.AYDINLIĞIM,FERAHIM, HUZURUMSUN.

olmasan,kahramanların hep masallarda olduğuna inanırdım.KAHRAMANIMSIN.

iki kelimeye anlam verensin.

hayatımda ilk kez :

GERÇEKTEN SEVİYORUM........

BU MASAL YARIM KALMASIN.

mesajı okurken karşındaydım.
bir cümle okuyup gözlerime bakıyordun.
okuduktan sonra bana,
bunun bir mucize olduğuna inandığını, beni ne kadar çok sevdiğini anlattın.

bu şekilde yaşamanın acı verdiğini söyledin.
akşam ,hava karanlıktı.
karşılıklı yemekteydik.
balkon kısmında.sürekli gittiğimiz yerde.
ben üşümeyeyim diye beni ısıtıcının olduğu tarafa oturttun.
elimi tuttun.
gözlerime baktın.

şimdi buradan kalkıp evimize gitsek dedin...
sokak lambaları saçlarına vuruyordu ışığı.
ben sana sarılmak istedim.
saçlarına dokunmak.
en çok kokunu duymak istedim.

giderken eğilip yanaklarımdan öptün.
ikimizde
birkaç saniye daha fazla yanak yanağa kalmak için ağırdan aldık bu anı.

ben gitme demek istedim.
sen kalmak istedin.
bunları konuşmadan söyledik.

arkandan baktım.
kıyamadım.
ve şimdi daha yanından ayrılalı bir saat olmasına rağmen seni çok özledim.